Starania podjęte na całym świecie-w Chinach, Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, Francji i w innych krajach – dążące do stworzenia bardziej skutecznych sposobów selekcji ludzi do pracy i szkół, przyspieszyły zmianę, jaka dokonała się w praktyce przeprowadzania testów w uczelniach wyższych. Te starania dały początek psychologicznym testom inteligencji.W latach 1904-1911 francuscy uczeni Alfred Binet i Teodor Simon opracowywali i rozwijali pierwsze testy inteligencji dla dzieci w wieku szkolnym. Testy te stosowano wobec dzieci indywidualnie, gdy trzeba było podjąć decyzję o nauczaniu specjalnym. Metody Bineta zawierały różne praktyczne zadania, które dawano dzieciom (np. liczenie monet, nazywanie części ciała). Na podstawie tego, jak je wykonywano, określano, czy dziecko byto zdolne podjąć naukę w normalnej klasie. (Prace Bineta będziemy omawiać szerzej w następnym rozdziale.)Niewielka grupa psychologów amerykańskich zainteresowanych Binetowskim sposobem pomiaru inteligencji spopularyzowała tatwe w obliczaniu, wymagające krótkich odpowiedzi testy wykorzystywane w procesie przyjmowania do amerykańskich szkót wyższych. Lewis Terman, należący do tej grupy psychologów, zaadaptował testy Bineta do populacji amerykańskich dzieci w wieku szkolnym. H. H. Goddard, inny psycholog z tej grupy, wykorzystywał testy Bineta do badania ludzi w dużym szpitalu psychiatrycznym w New Jersey.